De heks van Limbricht

Limbricht, nabij Sittard, eind zeventiende eeuw. Haar leven lang is Entgen Luijten gewend haar eigen weg te gaan, in familiekwesties, in zaken en in de liefde. Ze wordt daarin gesteund door een grote kennis van de natuur, die ze ook regelmatig aanwendt om haar dorpsgenoten te helpen. Maar dan wordt ze vanwege een paar ongelukkige voorvallen beschuldigd van hekserij. De kasteelheer is gebrand op een bekentenis, waarvoor hij gebruikmaakt van alle middelen die de inquisitie hem ter beschikking stelt. Maar wat als Entgen tegen alle verwachtingen in standhoudt?
De heks van Limbricht is een op feiten gebaseerde roman over de moed, eigenzinnigheid en het politieke bewustzijn van een ongetemde vrouw. Haar proces in 1674, waarvan alle stukken bewaard zijn gebleven, verloopt anders dan iedereen had kunnen voorspellen.

Het eerste ochtendlicht dringt binnen als ik de luiken open en aan weerskanten van de ramen vastzet. Een roze en gelige gloed zet de horizon in lichterlaaie, als een hemelse brand. Een dunne ochtendmaan is schuchter aan haar terugtocht begonnen. De akker ligt er nog slaperig bij. De wintergerst kan binnenkort gezaaid worden en niet lang daarna de wintertarwe.

Ik huiver van de frisse bries en begin me aan te kleden. Over mijn slaaphemd rijg ik een lijfje van donkerbruine, zware stof vast. Ik stap in een zwarte rok en wikkel mijn middelband er- omheen. Dan een zwart schort. Mijn vlecht, grijs en elk jaar dunner, steek ik op en stop ik onder een wit mutsje.

Een hels kabaal doet me verstijven. Het lijkt wel of er met hamers op mijn deur wordt getimmerd. Het bonken houdt aanterwijl ik me naar de deur spoed. Met trillende vingers haal ik de deur van de grendel. Hij zwaait open en mannen met muskettendringen binnen en lopen me bijna omver. Het zijn soldaten. Twee ervan grijpen me bij mijn armen vast.

'Wat doen jullie?' gil ik.
'Je staat onder arrest,' zegt een van hen.
'Waarvoor in godsnaam? Ik heb niets gedaan.'
'Dat hoor je straks wel.'